1929 - Офицерски дом

1930 - центарот на градот

1930 - Камени мост 1934

1934

1950 - Плоштад

1963 - Чаршија

1963 - Офицерскиот дом

1963/64 - привремена железничка станица по земјотресот

1964 - Драчево - помош од Босна и Херцеговина, а болници од Швајцарија

1964 - Ѓорче Петров 2

1964 - Кино Вардар

1964 - Кисела Вода

1964 - наслеба Бутел - помош од Босна

1964 - Козле

1964 - МНТ

1964 - Скопски саем

1964 - Стоун Бриџ

1964 - Водно

1964 - Жданец

1964 - Железара

1963 - Железничка станица по земјотресот

1964 - Аеродром (и Ново Лисиче) - донација од Црна Гора

1964 - Долно Нерези - донација од Норвешка

Скопје нè задолжи да бидеме солидарни

Скопје треба да се сака секогаш. Денеска, кога се одбележуваат 55 години од катастрофалниот земјотрес од 1963 година, се појавува и носталгија, испомешани тага и среќа, но и уште поголема љубов.

Без разлика колку пати сме се изнервирале на метежот, колку пати сме прокоментирале колку многу работи му недостасуваат на Скопје, сме посакувале да изгледа поинаку, да се живее поинаку, сме се радувале на новото или сме го посакувале старото, без разлика колку пати сме се сопнале или скокале од среќа по неговите улици, она што не (треба да) му недостасува е љубов и солидарност.

Гледајќи ги фотографиите од земјотресот и потоа, имајќи увид дека за неполна година Скопје повторно се издигнува, ја сфаќате големината за тоа што значи да се биде солидарен. Овој град дише во тој дух и секојдневно треба да нè потсетува колку всушност често забораваме на значењето и моќта што ја има, во секој контекст. Во животен контекст.

Солидарност, сочуствителност, солзи, сеќавања, среќа, смеа, семејство, сокаци, сплотеност, спомени, соништа - сè е тоа Скопје!

Некогаш и (за)секогаш!

фото извор: www.thiscityknows.com ; www.facebook.com/thiscityknows/

26 јули 2018